این لاک پشت شجاع توانست در برابر مار آناکوندا مقاومت کند و به کمک یک عکاس فرانسوی (Jean-Michel Labat) موفق شد از چنگ آناکوندا بگریزد . آناکوندا طعمه خود را به میان آب کشیده بود و به دور او حلقه زده بود و با فشار زیاد قصد خفه کردن طعمه را داشت که با مقاومت لاک پشت و کمک عکاس فرانسوی , ناکام ماند . آقای لابات قبل از نجات لاکپشت , چند عکس از لحظه مبارزه گرفته است که مشاهده می کنید .
حیوانات...برچسب : نویسنده : رعنا khargosh بازدید : 769 تاريخ : دوشنبه 29 آبان 1391 ساعت: 14:21
آناکوندا (یا بوای آبی) گونهای مار آبزی از خانواده اژدرماران (مارهای بوآ) است که در رودها و مردابهای جنگلهای انبوه امریکای جنوبی زندگی میکند.
آناکوندا سمی نیست ولی قربانیان خود را با پیچیدن بدن به دور آنها و درهم فشردن میکشد. درازای بدن این خزنده بین هشت تا یازده متر است. از دیدگاه وزن سنگینترین مار جهان است که حداقل حدود ۱۷۰ کیلوگرم وزن دارد یعنی ۵۰ کیلوگرم سنگینتر از پایتون.
مار آناکوندا تنها نمونه از اژدرماران است که بچه میزاید.
زیستگاه اصلی این مار بیشتر حوزه رودخانه های آمازون و ارینوکو است. نوزار این مار در بدو تولد حدود 60 سانتیمت است.
غذاهای او را نیز ماهی ها ، پرندگان ، پستانداران و سایر خزندگان تشکیل می دهند.
برای مثال می تواند آهو ، بز، انسان و حتی کروکدیل را شکار کند.
بزرگترین دشمن این مار نوع عظیم جثه هم نوع خودش است البته اگر پیدا شود. عمر او در حدود30 سال و دمای بدن این مار هم بین 28 تا 30 درجه سانتی گراد است.
پوست این مار ارزش زیادی دارد و با آن کیف،کفش و انواع لباس های دیگر ساخته می شود. از این رو در هنگام شکار پوست این موجود نباید آسیبی ببیند.
عکس : آناکوندایی در حال شکار یک تمساح! دقت داشته باشید که قدرت عضلات و ماهیچه های این مار تا حدی است که اگر به دور انسانی بپیچد رو فشار بر او وارد کند ٬ قربانی در عرض تنها چند ثانیه کشته می شود.
مار آناکوندا دارای سه گونهاست:
* آناکوندای سبز
* آناکوندای زرد
* آناکوندای خالخالی
البته در این مقاله حداکثر وزن مار ۱۷۰ کیلوگرم بیان شده در حالی که این مار در وزن های بالغ بر ۲۵۰ کیلوگرم هم دیده شده!
برچسب : نویسنده : رعنا khargosh بازدید : 891 تاريخ : دوشنبه 29 آبان 1391 ساعت: 14:18
Sumatrian Tigr
(Panthera Tigris Sumatrac)
وضعيت فعلي: در معرض خطر انقراض
اين ببر، بومي جزيره سوماترا اندونزي و يكي از ببرهاي كوچك ميباشد. نرهاي بالغ از ماده بزرگترند و يك ببر نر بالغ بين 170 تا 220 سانتيمتر طول دارد و اين به جز دم يك متري آن است. وزن نرها بين 225 تا 275 كيلوگرم است. يك ماده بالغ از سر تا دم 170 سانتيمتر است و دم آن نيز حدود 70 تا 100 سانتيمتر ميباشد. وزن مادهها به 150 تا 175 كيلوگرم ميرسد. ببر سوماترا موهاي سينه بلندي دارد. سر آن ساختمان چهارگوشي دارد كه در نيمرخ، شيب بيني را به پيشاني ميرساند. نوارهاي مشكي آن كه گروهي به هم نزديكند، بلند هستند. خز آن كوتاه و صاف است ولي براق نيست. ببر سوماترا به تازگي مورد توجه و مشاهدات علمي قرار گرفته و بسياري از جهات رفتار آن آشكار نيست. ببري قلمروگرا بوده كه قلمرو نرها ممكن است با هم همپوشاني داشته باشد. جفتيابي در كل سال ميتواند روي دهد. ببرهاي ماده موقع علامتگذاري قلمرو خود به نرها نيز نشان ميدهد كه آيا آمادگي توليدمثل را دارد يا خير. ببر سوماترا شكار در شب را ترجيح ميدهد. او به پشت طعمه خزيده و آن را با ضربه پنجه نقش زمين ميكند. وقتي طعمه را به زمين زد، سعي ميكند كه گلوي آن را به دندان بگيرد. ببر وقتي طعم را گرفت، بخت كمي براي فرار آن باقي ميگذارد. آنگاه با پنجههاي قوياش به گلوي آن فشار آورده و آن را خفه ميكند. ببر سوماترا مانند ديگر ببرها، طعمههاي بزرگ نظير گوزن و آنتيلوپ را ترجيح ميدهد. سالها پس از اعلان وضعيت ببر به دنيا به عنوان گونه در معرض خطر، جمعيت آن در طي دهه گذشته به نصف كاهش يافته است. هم اكنون 500 تا 600 قلاده ببر آزاد سوماترايي وجود دارد.
برچسب : نویسنده : رعنا khargosh بازدید : 509 تاريخ : يکشنبه 28 آبان 1391 ساعت: 15:57
برچسب : نویسنده : رعنا khargosh بازدید : 529 تاريخ : يکشنبه 28 آبان 1391 ساعت: 15:55
برچسب : نویسنده : رعنا khargosh بازدید : 658 تاريخ : يکشنبه 28 آبان 1391 ساعت: 15:51
برچسب : نویسنده : رعنا khargosh بازدید : 496 تاريخ : يکشنبه 28 آبان 1391 ساعت: 15:46
ببر بنگال، یکی از زیرگونههای ببر است که بیشتر در هند و بنگلادش یافته میشود. همچنین میتوان آنها را در نپال، پاکستان، بوتان، میانمار و تبت جنوبی یافت. به طور سنتی، پس از ببر سیبری دومین زیرگونهٔ بزرگ (از نظر اندازه) در نظر گرفته میشوند، هرچند ببرهای بنگال شمالی اغلب بزرگتر از ببرهای سیبری هستند. تاکنون سنگینترین ببرهای بنگال که به منظور پژوهش در نپال گرفته شدند، از ببرهایی که به تازگی در سیبری گرفته شدهاند سنگینتر بودهاند.
ببرهای بنگال مشهورترین زیرگونهٔ ببرها هستند که در زیستگاههای گوناگونی شامل چمنزارها، جنگلهای بارانی زیرگرمسیری (subtropical) و گرمسیری، جنگلهای خارستان، جنگلهای برگریز تر و خشک، و جنگلهای مانگرو زندگی میکنند.
حیوانات...برچسب : نویسنده : رعنا khargosh بازدید : 577 تاريخ : يکشنبه 28 آبان 1391 ساعت: 15:47
ببر هیرکانی یا ببر مازندران، که در برخی نقاط به آن ببر کاسپین می گویند، (نام علمی: Panthera tigris virgata) (به مازندرانی: سِرخِ شیر) در ناحیه گسترده ای از چین تا دریای سیاه می زیسته است. جنگلهای هیرکانی، قفقاز، ترکمنستان، ازبکستان، تاجیکستان، قزاقستان، قرقیزستان و غرب چین مسکن این گونه از ببر بوده است که امروزه منقرض گردیدهاست اما هنوز ادعاهایی اتفاقی دربارهٔ رویت آن گزارش می شود
آخرین ببر کاسپین در گلستان دیده شد که افراد محلی به آن شیر سرخ میگفتند! که در سال ۱۳۳۸ در جنگلهای گلستان، در منطقه مینودشت، به دست تعدادی شکارچی محلی شکار شد.
از ببر کاسپین تنها یک نقاشی رنگی و چند عکس و چند پوست بجا مانده است عکسها و پوستها نشان میدهند که رنگ ببر کاسپین از ببر بنگال روشنتر، و تااندازهای نارنجی مایل به قرمز و نوارهای عرضی آن باریکتر و منظمتر و به تعداد بیشتر بودهاست. موهای بدن ببر کاسپین بلندتر و پُرپُشت تر از ببر بنگال و کوتاهتر از ببر سیبری و جثه آن بزرگتر از ببر بنگال و کوچکتر از ببر سیبری بودهاست.
ببر کاسپین، مارال، گراز، شوکا، خرگوش ، پرندگان ، خزندگان ، گربه وحشی و هنگام گرسنگی کمبود غذا، گاو و گاومیش اهلی شکار میکرده.
شکار بی رویه، خشک کردن نیزارها و مرداب ها برای کشاورزی، باغداری و خانه سازی، از میان رفتن جنگل های جلگه ای سبب نابودی نسل ببر در ایران شدهاست.
ببر کاسپین از تیرههای بسیار نزدیک به ببر سیبری بوده و این دو تیره، تنها حدود ده هزار سال است که از هم جدا شدهاند. بررسی دیانآ بقایای یافته شده از ببر کاسپین و مقایسه آن با ببر سیبری، نشان میدهد این دو تیره تنها در یک نوکلئوتید تفاوت دارند و هر دو از یک زیرگونه بودهاند. همین امر احتمال بازگشت ببر کاسپین به چرخه طبیعت را قوت بخشیدهاست.
حیوانات...برچسب : نویسنده : رعنا khargosh بازدید : 644 تاريخ : يکشنبه 28 آبان 1391 ساعت: 15:41
ببر سیبری یا ببر آمور یکی از زیرگونههای ببر است که در گذشته در بخشهای وسیعی از شرق و مرکز آسیا و شرق روسیه میزیست اما امروزه تنها در منطقهٔ حفاظت شدهای در شرق سیبری زندگی میکند. ببر سیبری با ۳۰۰ کیلوگرم وزن بزرگترین زیرگونهٔ ببر و بزرگترین گربهسان زندهٔ جهان است. تازهترین مطالعات ژنتیکی در سال ۲۰۰۹ شباهت نزدیک به همسانی ببر سیبری و ببر منقرض شدهٔ مازندران را مطرح کند. ببر مازندران پیش از این زیرگونهای متمایز قلمداد میشد.
ببر سیبری مانند دیگر انواع ببر حیوانی قلمروطلب است و معمولاً در محدودهای بین ۶۴ تا ۶۴۰ کیلومتر مربع زندگی میکند.
وزن و اندازه
ببر سیبری معمولأ حدود ۵ تا ۱۰ سانتیمتر بلندتر از ببر بنگال است. با ارتفاع 112 تا 120 سانتیمتر در ناحیه شانه. نرها ۲۷۰ تا ۳۳۰ سانتیمتر طول و ۱۹۰ تا ۳۰۶ کیلوگرم وزن دارند اما مادهها کوچکترند و ۲۴۰ تا ۲۶۵ سانتیمتر طول و ۱۰۰ تا ۱۶۷ کیلوگرم وزن دارند.
حیوانات...برچسب : نویسنده : رعنا khargosh بازدید : 426 تاريخ : يکشنبه 28 آبان 1391 ساعت: 15:38
ببر (نام علمی: Panthera Tigris) جانوری از تیرهٔ گربهسانان است که طول قامت آن به ۳٫۳ متر و وزن آن به بیش از ۳۰۰ کیلوگرم میرسد و بزرگترین گونه از این تیره به شمار میرود.
این جانور دارای بدنی عضلانی و پاهایی بسیار نیرومند است. بدن ببر دارای موهای بلند و برّاق به رنگ نارنجی، همراه با خطهای سیاه عمودی میباشد. جثّهٔ ببرهای نر بزرگتر از ببرهای ماده است و همچنین موهای روی گونهٔ ببر نر بلندتر از ببر ماده میباشد. ببرها جانورانی شبکارچی و مستقل هستند. آنها جانوران ماهری هستند و حتّی میتوانند به بالای درختها بروند. این جانوران بر روی زمین هم بسیار ماهر و سریع هستند و میتوانند با یک حرکت سریع طعمهٔ خود را شکار کند. جانورانی که ببرها از آنها تغذیه میکنند عبارتاند از: گراز وحشی، آهو، بوفالو و گاو اهلی و برخی پستانداران دیگر. آنها شناگران خوبی نیز هستند. گاهی این جانوران شبها تا ۲۰ کیلومتر راه میروند و در یک خیز میتوانند ۱۰ متر بپرند، ولی با جثهٔ بزرگشان در نود در صد شکارهایشان ناموفق هستند.
ببر بنگال پرشمارترین زیرگونه و ببر سیبری بزرگترین زیرگونهٔ ببر است. از ۹ زیرگونهٔ این جانور ۳ زیرگونه از جمله ببر مازندران منقرض شدهاند و ۶ زیرگونهٔ دیگر نیز در خطر انقراض قرار دارند. قلمرو تاریخی این حیوانات از میان رودان و قفقاز تا بیشتر نواحی شرقی و جنوبی آسیا امتداد مییافت اما این قلمرو امروزه بهشدت کاهش یافتهاست.
نرها و مادهها تنها در هنگام جفتگیری به مدّت چند روز در کنار یکدیگر میمانند. ببرهای ماده پس از ۱۰۳ تا ۱۰۵ روز بارداری دو یا سه توله به دنیا میآورند. تولهها تا چند سال همراه با مادر خود زندگی میکنند.
به طور کلی وزن ببرهای نر از ۲۰۰ تا ۳۲۰ کیلوگرم است و مادهٔ آنها از ۱۲۰ تا ۱۸۰ کیلوگرم میباشد. میانگین قد در نرها ۲٫۶ تا ۳٫۳ متر و در مادهها ۲٫۳ تا ۲٫۷۵ متر میباشد.
ببرها اگر پیر باشند و یافتن غذا برای آنها سخت باشد یا اگر در جای که تولههای خود را بزرگ میکنند غذا کمیاب باشد به انسانها حمله میکنند. ببرها ترجیح میدهند از پشت حمله کنند لذا بعضی از روستاییان هندی که در نزدیکی منطقه حفاظت شدهٔ ببرها زندگی میکنند ماسکهای صورت را از پشت سرشان میبندند
حیوانات...برچسب : نویسنده : رعنا khargosh بازدید : 680 تاريخ : يکشنبه 28 آبان 1391 ساعت: 14:53
شواهدی مربوط به وجود یک اسب سواری اولیه و همچنین اسبی که متفاوت با اسبهای هند و اروپایی باشد در دست است. محققان سالها از وجود نقش یک اسب کوچک روی حجاریها در ایران آگاه بودند اما طراحان اغلب این طور تفسیر میکردند که حجاری اسبهای کوچک به دلیل کمبود جا بودهاست. در بعضی از موارد این امر ممکن است دلیلی برای به تصویر درآوردن اندازههای متفاوت باشد، همان طور که این روش گاهی برای تمیز موقعیت دو یا چند تصویر به کار میرفتهاست ولی به ندرت در یک حجاری در مورد تندیسها یا حیوانات رزمی که دارای اندازههای کاملا متفاوت هستند به کار گرفته شدهاست. تخت جمشید و دارابگرد نمونههایی عالی از مورد آخر هستند. در حجاریهای تخت جمشید اختلاف اندازه بین اسب نیسایی و اسبهای کوچک لیدیایی به ۸/۲۱ سانتی متر میرسد. باتطابق این مقدار با اندازههای طبیعی، اختلاف قد این دو اسب ۴۰ سانتی متر است. در حجاریهای دارابگرد که از زمان ساسانیان به جا مانده نیز اختلاف بین اندازه این اسبها در همین حد بودهاست اسب خزر به لحاظ ظاهری، تناسب اندام یک اسب بزرگ را دارد برخلاف بسیاری از پونیها که دارای دست و پای کوتاه و تنه درشت میباشند، دقیقا یک اسب مینیاتوری است که شناخت آن از روی عکس و تصویر به راحتی امکان پذیر نیست و از آن جا شناخت زیادی با اسب نژاد عرب دارد، باید آن را در کنار یک شاخص قرار داد تا بتوان آن را تشخیص داد.
سر کوچک، چشمها درشت و برجسته، پیشانی کمی محدب و گوشها کوچک است. پوزه آنها معمولاً کوچک و دارای منخرین باز هستند. گردن آنها معمولاً قوس دار، باریک و دارای تناسبی مطلوب میباشد. یال و دم پر پشت و زیبا، کمر تا حدودی کشیده و بدن آنها تقریبا باریک است. اندام حرکتی در عین ظرافت دارای استخوان بندی بسیار قوی و محکمی میباشد. دارای سم بسیار سفت و بیضی شکل است که احتیاج به نعل بندی ندارد. از نظر رنگ این نژاد به رنگهای سفید، سیاه، نیله یا خاکستری، کرنگ، کهر همانند رنگ کرنگ میباشد فقط یال، دم، دست و پا سیاه میباشد. سمند که همانند رنگ طلایی است فقط موهای یال، دم و قسمتهای پایینی دست و پا سیاهاست. در این نژاد تا کنون اسب ابلق دیده نشدهاست. قد اسب خزر کمتر از ۱۲۰ سانتیمتر است.
برچسب : نویسنده : رعنا khargosh بازدید : 524 تاريخ : يکشنبه 28 آبان 1391 ساعت: 14:50
این نژاد بسیار قدیمی میباشد و از آفریقای شمالی ریشه میگیرد. به این نژاد پیرامون دو هرار سال پیش در کتابهای رومی اشاره شدهاست. از آن زمان تعداد زیادی بارب به اروپا به خصوص انگلستان برده شد. ریشهٔ بسیاری از نژادهای امروزی از جمله اصیل اسپانیایی به نژاد بسیار قدیمی باربها بر میگردد. از این اسب امروزه برای اصلاح اژاد بسیار استفاده میشود.
اسبهای این نژاد دارای سری بلند، گردنی متوسط و شانههایی پهن هستند. موهای یال و دم این اسبها پرپشت بوده و سمهای آنها سخت میباشند. قد متوسط آنها حدود ۱٫۵۵ متر است. رنگ آنها نیز معمولاً خاکستری، کهربایی، کهربایی تیره و سیاه میباشد. باربها اسبانی آرام، شجاع، مقاوم و سریع هستند، به همین دلیل از آنها خیلی در مسابقات غیر دو استفاده میشود. این حیوان در شرایط بیابانی بسیار مقاوم است
حیوانات...برچسب : نویسنده : رعنا khargosh بازدید : 926 تاريخ : يکشنبه 28 آبان 1391 ساعت: 14:28
اسبهای نژاد پینت در واقع اسبهای لکه دار سیاه و سفیدی هستند که به خاطر همین الگوی رنگ پوستشان به این نام شناخته می شوند. پینت در زبان لاتین به معنای رنگ است.
اسب نژاد پینت یا رنگی از جمله اسبهایی است که از نژاد اسب اسپانیایی نشات گرفته که توسط فاتحان اسپانیایی به آمریکا برده شد.
اسبهای نژاد پینت به تدریج بخشی از گله های اسبهای وحشی شدند که در دشتهای غربی به سر می بردند. بومیان آمریکا از این اسبها بهره زیادی می بردند و حتی بعضی از آنها اعتقاد داشتند که اسبهای پینت دارای نیروهای جادویی هستند.
گاوبازهای آمریکایی عاشق اسبهای نژاد پینت بودند چون این اسبها بسیار چالاک بودند و خوب کار می کردند و بنابراین برای گاوداری مناسب بودند. پینت هورس آمریکایی اسبی است که کار با آن راحت است، رفتاری دوستانه دارد و باهوش است.
اسبهای پینت رنگ پوست مشخصی دارند. پوست آنها به دو صورت رنگی می شود: یکی که توبیانو (tobiano) نام دارد و به صورت لکه های سیاه روی زمینه سفید است و دیگری که اووایرو (overo) نام دارد و در بر دارنده لکه های سفید روی زمینه سیاه است.
اووایرو ممکن است دو حالت داشته باشد که در آن یا رنگ سفید غالب باشد یا رنگ سیاه. اما معمولا در الگوی اووایرو رنگ سفید، ناحیه پشت اسب بین سر کتف اسب و دمش را قطع نمی کند.
با این حال نمی توان همه الگوهای رنگ پوست اسب پینت را در این دو مدل اوایرو و توبیانو گنجاند. به همین خاطر چند سال پیش این دسته بندی گسترده تر شد و الگوی دیگری به نام تووایرو (tovero) برای توصیف اسبهایی از نژاد پینت ایجاد شد که رنگ پوست آنها دارای خصوصیات هر دوی این الگوها بود.
پینت هورس آمریکایی اسبی عالی برای امور دامپروری و مزرعه داری، رودئو، سواری نمایشی، یا به عنوان حیوان خانگی برای بچه ها به شمار می رود.
پینتو یا پینت؟
پینتو (Pinto) همان نام اسپانیایی پینت است. اما با اینکه بیشتر اسبهای پینت، پینتو هستند، اما همه پینتو ها پینت نیستند. و این به این دلیل است که انجمن اسب پینتو آمریکا بیشتر از انجمن اسب پینت آمریکا برای ترکیب این نژاد با نژادهای دیگر محدودیت قائل است.
برچسب : نویسنده : رعنا khargosh بازدید : 622 تاريخ : يکشنبه 28 آبان 1391 ساعت: 14:42
فریزین از جمله قدیمیترین نژادهای اسب هاست. استخوانهای سه هزار سالهٔ آن در اروپا در هلند کنونی یافته شدهاند. ابتدا از فریزین برای کشیدن گاری استفاده میشد. در قرون وسطی به دلیل ظاهر و وقار و حرکات شاهانه اش در دوئل برای از رو بردن حریف استفاده میشد.
قد متوسط فریزین بین ۱٫۵۵ تا ۱٫۶۵ متر است. بعضی ار فریزینها به ۱٫۷۵ متر نیز میرسند. رنگ آنها همیشه سیاه یک دست است، مگر در صورت آمیزش. به همین دلیل به مروارید سیاه معروفند. پال و دم آنها نیز مشکی، بلند و مجعد یا حالت دار است. حرکات این اسب، به خصوص به هنگام یورتمه بسیار با وقار است. رفتار این اسبها به طلا معروف است، زیرا بسیار قابل اعتماد هستند و به صاحب خود دلبستگی زیادی دارند. همچنین در بسیاری از مسابقات مثل درساژ بسیار خوب عمل میکنند.
حیوانات...برچسب : نویسنده : رعنا khargosh بازدید : 588 تاريخ : يکشنبه 28 آبان 1391 ساعت: 14:17
این نژاد قدیمی از منطقهای به نام «اَندَلُس» در اسپانیا ریشه میگیرد. قبل از قرون وسطی، این اسبها به دلیل چابکی و نرمی حرکات، در جنگها بسیار مورد استفاده قرار میگرفتند. در قرون وسطی، به دلیل سنگینی سلاحهای جنگی، اسبهای درشت هیکل تر ترجیح داده میشدند تا این که با رنسانس نرمی و سبکی حرکات این اسبها دوباره مورد توجه قرار میگیرد. امروزه از این نژاد به خصوص در نمایشها و سیرکها استفاده میشود.
بلندی این اسبها بین ۱٫۵۵ تا ۱٫۶۵ متر است و معمولترین رنگ آنها خاکستری است. رنگ آنها با بالا رفتن سن به تدریج روشن تر میشود. پال اسبان اصیل اسپانیایی بلند و حالت دار است.
حیوانات...برچسب : نویسنده : رعنا khargosh بازدید : 859 تاريخ : يکشنبه 28 آبان 1391 ساعت: 14:15
این نژاد از شمال انگلستان ریشه میگیرد و بزرگترین نژاد اسب است. قد شایرها به ۲ m نیز میرسد. وزن آن هم حدود ۱ تن میباشد. این نژاد نیز بسیار قدیمی بوده و نام آن توسط سزار هزاران سال پیش در ماجرای جنگهای گالی (Gaules) آمدهاست. رنگ شایرها معمولاً سیاه بوده، ولی به رنگ کهربایی با لکههایی سفید در پاها یا سر نیز دیده میشوند. بدن آنها بسیار عضلانی و قوی است و از آنها برای کشیدن درشکه یا گاری استفاده میشد. این نژاد بسیار آرام، مهربان و مطیع میباشد.
حیوانات...برچسب : نویسنده : رعنا khargosh بازدید : 588 تاريخ : يکشنبه 28 آبان 1391 ساعت: 14:13
اسب آپالوسا به اسب سرخپوستی هم معروف است. زیرا برای اولین بار توسط آنها پرورش داده شدهاست. اسب آپالوسا حاصل پرورش انتخابی توسط سرخپوستان Nez Perce ایداهو در شمال شرقی اورگان و جنوب شرقی واشنگتن بودهاست. آنها اساس این نژاد را اسبهای اسپانیایی قرار دادند. آپالوسا نیز نامی است که از رودخانهای به نام پالوس، نزدیک یکی از قبایل سرخ پوست گرفته شدهاست.
در ژورنال لویس و کلارک از سفرهای سال ۱۸۰۶ آنها از این اسبهای خالدار یاد شدهاست.
پس از اینکه ارتش سواره نظام ایالات متحده، سرخپوستان را تا کوههای بیرپا در مونتانا دنبال کرد و آنها را قتل عام نمود، این نژاد اسب تقریبا از بین رفت. در سال ۱۹۳۸، گروهی از حامیان اسب در مسکو، ایداهو، یک مرکز ثبت نژاد اسب آپالوسا تشکیل دادند و برای نجات و حفظ این نژاد تلاش کردند. این نژاد در حال حاضر سومین نژاد پرجمعیت اسب در جهان است.
شاید منحصربفرد ترین ویژگی اسبهای آپالوسا، خالدار بودن یعنی وجود لکههای رنگی روی بدن آنهاست که در شکلها و رنگهای مختلف بر روی زمینههای متنوع دیده میشود. به همین دلیل اسبهای این نژاد از نظر ظاهری بسیار متنوع میباشند. معمول ترین الگوی خالهای بدن اسب آپالوسا، رنگ تیره کل بدن با خالهای روشن (دانه برفی) و یا رنگ روشن کل بدن با خالهای تیره (پلنگی) است.
اسب خالدار به شکلهای دیگری نیز دیده میشود، از جمله بدن برفکی با لکههای سفید، رنگ سفید مرمری که کل بدن اسب را پوشانده، و یا لکه سفید بزرگی روی کپل اسب که معمولا خالهای تیره رنگ هم روی آن وجود دارد. سم اسب آپالوسا عموما راههای سیاه یا سفید دارد.
نژاد آپالوسا امروزه به واسطه ترکیب آن با اسب کوارتر دارای انواع گوناگونی است. بسیاری از آپالوساها یال و دم کم پشت دارند، و بعضی افراد معتقدند چشم اسبهای آپالوسا حالتی انسان گونه به آنها میدهد.
قد اسب آپالوسا بین ۱۴٫۳ تا ۱۵٫۴ وجب است. بلندی جدوگاه این اسبها بین ۱٫۴۲ تا ۱٫۶۳ متر میباشد و دارای سینهای پهن و کمری کوتاهاست.
از دیگر ویژگیهای شناخته شده اسب آپالوسا، طبیعت آرام آن است. این اسبها را میتوان برای اهداف مختلف استفاده کرد؛ در پرش قدرتمندند و در رویدادهای وسترن و قابلیت بالایی نشان دادهاند. آپالوسا برای پیمودن مسیرهای طولانی نیز کاملا مناسب است
حیوانات...برچسب : نویسنده : رعنا khargosh بازدید : 523 تاريخ : يکشنبه 28 آبان 1391 ساعت: 14:09
اسبهای هانووری یا هانوورین شناخته شده ترین اسبهای نژاد خونگرم اروپایی به شمار میروند و در ایالات متحده و همچنین در کل جهان به خوبی شناخته شدهاند. اسب نژاد هانووری در رشتههای پرش، درساژ و سه روزه عملکردی بسیار خوب دارد.
بنابراین اگر در فکر خرید اسبی برای سوارکاری حرفهای و شرکت در مسابقات پرش و به ویژه درساژ هستید اسب نژاد هانووری برایتان مناسب است. موفقیتهایی که این نوع اسب در رقابتها به دست آوردهاست برتری او را به خوبی نشان میدهد. در المپیک سال ۱۹۹۲، ۱۳ مدال به اسبهای نژاد هانووری تعلق گرفت و ۴ عنوان قهرمانی پی در پی پرورش اسب جهان همراه با ۵ مدال طلا، ۱ نقره و ۲ برنز در مسابقات درساژ و پرش نمایشی در المپیک سال ۱۹۹۶ جایگاه این اسبها را هر چه بیشتر نشان داد.
انجمن اسب هانوورین آمریکا در سال ۱۹۷۸ شکل گرفت.
شیوه راه رفتن اسب نژاد هانووری بسیار با انعطاف است و به طرزی نرم گام بر میدارد، یورتمه رفتن او حالت شناوری دارد، و در هنگام تاخت حرکتش سریع، منظم و ریتم دار است. شاید به همین دلیل باشد که این نوع اسب را برای درساژ بسیار مناسب میدانند. قد اسب هانووری به ۱۵٫۳ تا ۱۶٫۲ وجب میرسد. این اسبها اسبهایی قدرتمند و ورزشی هستند و رفتاری کاملا آرام و متعادل دارند.
مهربان و باهوش هستند و یه آسانی به تربیت و تعلیم پاسخ میدهند. اغلب دارای خلق و خوی ثابت هستند
حیوانات...برچسب : نویسنده : رعنا khargosh بازدید : 490 تاريخ : يکشنبه 28 آبان 1391 ساعت: 0:44
اسب نژاد سدلبرد آمریکایی در سده 1800 میلادی در ایالت های غربی آمریکا به خصوص ایالت کنتاکی پیدا شد. این اسب در اصل کنتاکی سدلر (Kentucky Saddler) نام داشت و نتیجه کشش انتخابی از اسبهای نژاد کانادایی و Narragansett Pacer، اسبهای نژاد مورگان و اسبهای تروبرد برد.
اسب نژاد سدلبرد یک اسب چشمگیر و خوش اندام بود و صحنه کشیدن کالسکه های کلیسا توسط این نژاد اسب در روزهای یکشنبه برای محلی ها بسیار دلنشین و تحسین برانگیز بود.
اسب نژاد سدلبرد اگرچه به عنوان اسب کاری بسیار مفید واقع می شود، اما غالبا به عنوان اسب نمایشی در نظر گرفته می شود که با زین به نمایش گذاشته می شود. اسب سدلبرد با داشتن پنج نوع حرکت، با یال و دم کامل به صحنه نمایش برده می شود.
اسب نژاد سدلبرد علاوه بر انواع حرکت معمول همه اسبها که شامل قدم، یورتمه و تاخت می شود، نوع دیگری حرکت آرام انجام می دهد که به صورت خرامیدن آهسته با چهار ضرب است که طی آن قبل از هربار ضربه زدن سم اسب بر زمین، یک مکث عمدی کوتاه وجود دارد. حرکت مخصوص و متفاوت دیگر اسب نژاد سدلبرد، حرکت "راک" است که حرکتی چهار ضربی و سریع است.
اسب نژاد سدلبرد دارای 16 وجب قد است، و استفاده های آن علاوه بر نمایش، در زمینه دامداری، پرش با اسب، و سواری تفریحی و کاری می باشد. اسب نژاد سدلبرد در رشته درساژ بسیار خوب عمل می کند.
اسبهای نژاد سدلبرد بسیار باهوش بوده و سرشت خوشایند و اخلاق خوبی دارند، توانایی و بنیه خوبی دارند، تعادلشان زیاد است و به عنوان اسب شخصی بسیار مطلوب است.
برچسب : نویسنده : رعنا khargosh بازدید : 651 تاريخ : سه شنبه 23 آبان 1391 ساعت: 20:39
اسب ترکمن گونهای از زیباترین اسبها است که در منطقهٔ ترکمن صحرا زیست کرده و پرورش مییابد. رنگ آنها بیشتر خاکستری رنگ و بدنی کشیده و لاغر دارند. شکم آنها بر خلاف بسیاری از نژادهای دیگر اسبها، تخت و به معنی دیگر شکم آنها لاغر است. صادرات این اسب به خارج از کشور ممنوع است.
اسب ترکمن اسبی است دارای ویژگیهای منحصر به فردی از جمله: قد ۱۴۸ تا ۱۵۵ سانتیمتر، گوشهای بلند ومتحرک، سینه فراخ و متناسب، کپل کم شیب با عرض خوب، مفاصل قوی، سمهای محکم با زاویه مناسب، تحمل حرکات سنگین ورزشی و…است. رنگهای اصلی این نژاد: کهر، نیله، کرنگ، سمند و قره کهر میباشد.
نژادهای شناخته شده از اسب ترکمن در چهار گروه: یموت، آخال تکه، چناران(مخلوط از تلاقی اسب ترکمن وعرب)و گوگلان (منقرض گردیده) دسته بندی شدهاند.
اسب ترکمن اندامی کشیده، دُمی باریک، سر و گردن زیبا دارد. برای اسبهای بانژاد ترکمن درسالهای گذشته ذخیرههای ژنتیک این اسب، تقاضای جهانی یافتهاست. اسب ترکمن در نزد ترکمنها پیشینهای طولانی در سنن و زندگی صحرانشینی وجنگ وگریزها درگذشته داشتهاست.
گفتنی است برنامههای اشتباه ایران در نیم قرن گذشته لطمه زیادی به ذخیره ژنتیکی اسبهای ترکمن زدهاست و متاسفانه تعداد اسبهای ترکمن خالص و خوب به شدت کاهش یافتهاست.
امروزه خالصترین اسبهای ترکمن ایران را در منطقه راز و جرگلان ترکمن صحرا از توابع استان خراسان شمالی میتوان یافت که بیشترین جمعیت این اسب را دارا میباشد. خوشبختانه در سالهای اخیر توجه بیشتری به تولید اسبهای ترکمن شدهاست. تعدادی اندک و پراکنده از این نژاد توسط علاقه مندان در تبریز، اصفهان، تهران و همدان نیز نگهداری میشوند.
حیوانات...برچسب : نویسنده : رعنا khargosh بازدید : 681 تاريخ : يکشنبه 21 آبان 1391 ساعت: 16:11